Er komt geen wijziging in de Nederlandse donorregistratie. Het voorstel van 'Ja, tenzij' is afgekeurd. Een beslissing die door de voorstanders van zo'n systeem alom wordt betreurd. Daarbij wordt een belangrijk argument over het hoofd gezien: het aantal orgaandonoren zou niet toenemen. Dat lijkt mij belangrijker nieuws dan dat het nieuwe systeem niet wordt ingevoerd.
Iedereen zou in principe orgaandonor moeten zijn, zo is mijn opvatting. Als jij er niets meer aan hebt, maar je kunt iemand anders ermee redden, waarom zou je dat dan niet doen? Jij bent er niet meer, maar een deel van jou leeft voort in iemand en je gunt iemand anders een langer leven. Hoe kun je daar tegen zijn? Daarentegen ben ik ook een groot voorstander van persoonlijke keuzevrijheid en zelfbeschikkingsrecht. Als mensen geen orgaandonor willen zijn, respecteer ik hun beslissing, hoe jammer ik dat standpunt ook vind.
De hele discussie rond orgaandonaties is een uitstekend middel om het gebrek aan altruïsme bloot te leggen.
Stel, jij bent ziek en de enige manier om te overleven is als jij een donororgaan van iemand anders krijgt. Zou je dat accepteren? Negen van de tien mensen zouden "ja" zeggen, zo blijkt uit verschillende peilingen. Mensen op hoge leeftijd of mensen die zich anderszins neerleggen bij de situatie behoren tot de weigeraars in deze situatie. Andersom blijkt dat niet zo te werken: ongeveer de helft van de Nederlanders staat sympathiek tegenover het idee om orgaandonor te zijn of worden. (N.B. Dit is wat anders dan het aantal daadwerkelijk aangemelde donoren, wat veel lager ligt.)
Dus: 90% van de Nederlandse bevolking wil wel donororganen ontvangen in geval van nood, maar slechts 50% is eventueel bereid om zelf orgaandonor te worden. Dat is veel belangrijker om over na te denken dan de vraag welk donorregistratiesysteem we in dit land willen invoeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat een reactie op dit bericht achter!